Znaczenie zmiany imienia z Piotr na Kefas w Liście do Galatów
Zmiana imienia z Piotr na Kefas w Liście do Galatów jest kluczowym argumentem za tezą, że św. Paweł nie upominał św. Piotra w Gal 2,11-14, ale inną osobę o tym samym aramejskim imieniu.
- Św. Paweł dwukrotnie odnosi się do Piotra w Gal 2,7-8, a następnie nagle zaczyna nazywać go Kefasem w Gal 2,9-14.
- Taka nagła zmiana imienia sugeruje, że w tym kontekście mowa jest o dwóch różnych osobach.
- Dodatkowo, wczesnochrześcijański historyk Euzebiusz, cytując Klemensa Aleksandryjskiego, twierdzi, że Kefas upomniany przez św. Pawła w Gal 2,11 nie był apostołem Piotrem, ale jednym z 70 uczniów Pańskich.
Istotne jest rozróżnienie między tłumaczeniem a transliteracją imion.
- Kefas to transliteracja aramejskiego słowa kaifa, które oznacza „skała”.
- Piotr (Petros w języku greckim) to tłumaczenie kaifa na język grecki.
Zatem, gdy św. Paweł używa imienia Kefas, posługuje się aramejskim imieniem, a gdy używa imienia Piotr, używa greckiego tłumaczenia tego imienia.
- W Ewangelii wg św. Mateusza, która zawiera ważne wypowiedzi o św. Piotrze i znaczeniu jego imienia, nie ma wzmianki o Kefasie, a jedynie o Piotrze.
- Greckojęzyczni czytelnicy Listu do Galatów, widząc odniesienia do Piotra w Gal 2,7-8, a następnie do Kefasa w Gal 2,11-14, nie mieliby powodu sądzić, że chodzi o tę samą osobę.
Kontekst Listu do Galatów również sugeruje, że Kefas to inna osoba niż Piotr.
- Św. Paweł w Gal 2,7-8 opisuje Piotra w sposób bezpośredni, osobisty, pozytywny, używając jego imienia i podkreślając, że Bóg działał przez niego.
- Natomiast opis Kefasa jest bardziej odległy i bezosobowy.
- Św. Paweł w Gal 2,6 mówi o Kefasie: „Co oni niegdyś znaczą, nic mnie to nie obchodzi”, co nie miałoby sensu w odniesieniu do św. Piotra, biorąc pod uwagę jego pozycję i znaczenie.
Dodatkowym argumentem jest chronologia wydarzeń opisanych w Dziejach Apostolskich i Liście do Galatów.
- Analiza chronologiczna wskazuje, że upomnienie Kefasa w Antiochii miało miejsce przed Soborem Jerozolimskim.
- Św. Paweł nie wspomina o Soborze w Liście do Galatów, co sugeruje, że list powstał przed Soborem.
- Gdyby Kefas był Piotrem, św. Paweł z pewnością powołałby się na decyzje Soboru w Liście do Galatów, zwłaszcza że bezpośrednio odnoszą się one do kontrowersji opisanych w liście.
W Dziejach Apostolskich 15,1-2 czytamy, że przyczyną kontrowersji w Antiochii byli „niektórzy ludzie”.
- Gdyby Kefas był Piotrem i otwarcie judaizował w Antiochii przed Soborem, to sam Piotr, główny apostoł, byłby wśród tych ludzi.
- Jest mało prawdopodobne, że św. Łukasz, autor Dziejów Apostolskich, nie wspomniałby o tym, że Piotr był zaangażowany w ten spór.
- Dodatkowo, Dz 15,2 mówi, że Paweł i Barnaba zostali wysłani do Jerozolimy, aby rozwiązać spór z apostołami.
- Gdyby Kefas był Piotrem, nie miałoby sensu, aby Paweł i Barnaba udawali się do Jerozolimy, skoro Piotr był już w Antiochii.
Wszystkie te argumenty prowadzą do wniosku, że Kefas, o którym mowa w Gal 2, nie był św. Piotrem.