Komunia Święta na rękę – udany atak szatana na Eucharystię

W temacie powiedziano już wiele. Sprzeczający się, kto kocha Pana Jezusa bardziej, oburzeni są profesorzy, księża, „odszczepieńcy”-wierni atakujący kler. Gdy u nas w Polsce rozpętała się burza od 2020 roku, krew niemalże tryskała w około. A Chrystus leżał zapomniany i wzgardzony na uboczu, wdeptany w ziemię cicho znosił obelgi i nieskore do nawrócenia serca.

Historyczne bajki

Osoby, które twierdzą, że „pierwsi chrześcijanie” byli za dotykaniem Ciała Pańskiego rękoma są w błędzie, ponieważ już w pierwszych wiekach dojrzewał kult Eucharystii. Odwoływanie się do mglistej przeszłości jest swoistym zerwaniem z wielowiekową tradycją Kościoła. Nie może być jednak prawdziwego kultu bez okazywania czci i szacunku Bogu.

Przykładem najwyższej formy zażyłości Pana Jezusa ze swoimi uczniami było nazwanie Apostołów „dziećmi” podczas Ostatniej Wieczerzy. Do tego też stopnia- nie mam wątpliwości co do tego – owe dzieci Boże karmił nasz Pan z własnej ręki – wprost do ust.

Formy szacunku

Postawa zewnętrzna służy okazywaniu należnej czci. Dowodzi tego, że w naszym człowieczeństwie powinniśmy odnajdować doskonałe formy składania Bogu czci na wzór Jezusa Chrystusa w Jego ziemskim życiu. Jemu też – zarówno jako ziemskiemu, ale i niebiańskiemu Królowi i Władcy – to wszystko przysługuje. Gdyby jedynie świat Go poznał (par. J 1,10), wtedy by i również uznał Jego zwierzchnictwo nad całym stworzeniem i godność królewską. Chrystus nie zaprzecza, że gdyby Królestwo Boże objawiło się w pełni na tym świecie, słudzy Jego biliby się (J 18,36) w sensie dosłownym przede wszystkim dla sprawiedliwej obrony należnej Jemu czci jako Synowi Bożemu,

Postawa wewnętrzna dąży zaś do konkretnego jej wyrazu w postawie zewnętrznej. Działa to w obydwie strony, gdy ścisłe przestrzeganie reguł i postaw zewnętrznych zaprowadza harmonię we wnętrzu i staje się naszym wychowawcą. Na tym zasadzać się ma asceza.

Uzasadnienia i przykłady, wiodące do uznania konieczności składania najwyższej możliwej czci Bogu, wysnuć można chociażby z relacji i obyczajów członków wspólnoty Kościoła, a także z życia rodzinnego.

Względy praktyczne wobec materii Ciała i Krwi Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi

Należy dążyć do najwyższej z możliwych formy zapobiegania utracie cząstek postaci eucharystycznych. A więc Sacrum nie można dotykać dłońmi, chyba że są poświęcone do tej czynności. Dłoń osoby konsekrowanej, choć właściwa z racji łaski, również powinna rozsądkiem badać każdy swój kontakt z Ciałem Pańskim, Bogiem obecnym w Najświętszym Sakramencie. Jeszcze nie tak dawno normy liturgiczne nakazywały kapłanowi po kontakcie trzech palców z Ciałem Pańskim trzymać te palce złączonymi aż do momentu puryfikacji przez obmycie wodą. W dalszym jednak ciągu istnieją normy liturgiczne, które określają jak należy puryfikować dłonie i przedmioty liturgiczne po kontakcie z Ciałem i Krwią Chrystusa – to znaczy obmywać wodą lub winem, aby pozostające drobne cząstki nie były pominięte jako niezauważone.

Godna służba eucharystyczna

Podobnie posługa ministranta służącego w czasie Mszy Świętej – szczególnie posługa z pateną jest niezmiernie ważna. Tam, gdzie nie ma ministranta z pateną, tam partykuły Ciała Pańskiego zawsze spadają na ziemię lub na ubranie przyjmującej osoby. Jako były ministrant zawsze obserwowałem partykuły Komunii Świętej pozostające na patenie po obrzędach Komunii wiernych. Zdarzało się także, że sam wskazywałem księdzu, że na patenie są jeszcze partykuły pomimo, że ich nie dostrzegł w pierwszej chwili!

Apel do wiernych oraz do służby liturgicznej

Bracie i Siostro, przeciwdziałaj nadużyciom, gdyż w nich jest nie tylko jakiś tam brak pobożności i czci, lecz konkretne poniewieranie Ciała i Krwi Pana Jezusa. Przez Twoją zawinioną obojętność w innych ludziach odkłada się brak szacunku do Sacrum, do samej osoby Boga w Najświętszym Sakramencie. Za tym Twoim przyzwoleniem idą niezliczone męki naszego Pana, które znosić musi od swoich wiernych. Kolejnym stopniem tej obojętności jest spontaniczna pogarda wobec osób i rzeczy Bogu poświęconych. Wszystko powyższe prowadzi do zachwiania wiary w rzeczywistą obecność Pana Jezusa. Domagajmy się od błądzących braci i sióstr poszanowania dla Ofiary Krzyża obecnej w Najświętszym Sakramencie. Dopominajmy się u naszych duszpasterzy powyższego, zwracajmy uwagę i żądajmy by zwracali uwagę na postawy i zachowania niegodne i świętokradzkie.

Przykłady postaw obojętności oraz wynikającego z niej bezczeszczenia Ciała i Krwi Pańskiej

(w skali: 1-najwyższa)

1. Kapłan przekazuje kobietom puszki z Ciałem Pańskim i każe im rozdawać, a sam siada w prezbiterium
2. Kapłan i szafarze nadzwyczajni rozdają Komunię, gdy w kościele jest 10 wiernych i nie ma ministrantów, służących z pateną
3. Kapłan nie dba o przeszkolenie służby liturgicznej oraz do służby tej zniechęca chłopców, a zaprasza dziewczyny
4. Brak ministrantów = na Mszy Świętej nie ma komu służyć, podczas gdy inni (szafarze, koncelebransi) siedzą sobie w prezbiterium, gdy Pan Jezus jest deptany przez utracone partykuły.
5. Kapłan nakazuje wykonywać obrzędy liturgiczne szafarzom, a sam siedzi
6. Świeccy wyciągają ręce, odchodzą z Komunią Świętą w ręku, chowają ją do kieszeni
7. Świeccy wyciągają ręce po Komunię Świętą w trakcie jej rozdawania
8. Świeccy idą i na stojąco przyjmują Pana Jezusa
9. Świeccy nie zwracają uwagi księdzu na bezczeszczenie Najświętszego Sakramentu i świątyni przez haniebne praktyki
10. Świeccy preferują „święty spokój” w miejsce świętego gniewu na pohańbienie Najświętszego Sakramentu